Avcılık, insanlığın varoluşu ile başlayan ve birtakım değişiklere uğrayarak günümüzde de varlığını sürdüren bir olgudur. İlk çağlarda insanların yaşamını sürdürebilmeleri için bir zorunluluk olan avcılık, günümüzde zevk için yapılan rekreatif bir turizm faaliyeti haline gelmiştir. Öyle ki, çağımız insanı avlanabilmek için kilometrelerce uzaklara yurt içinde ve dışında yolculuk yapmaktadırlar.

     Av turizmi ise, avcıların sürekli yaşadıkları yer dışındaki bir bölge veya ülkede avlanmak, dinlenmek ve spor yapmak amacı ile yaptıkları geçici seyahat ve konaklamalarından oluşan ve gidilen ülke ve bölge ekonomisine önemli katkılar sağlayan bir turizm türüdür. Turizmin 18 ana değişik uygulama şeklinden biri olup avcıların belirlenmiş ilkelerle yaptıkları av etkinlikleridir.

     Devlet Planlama Teşkilatı Özel İhtisas Komisyonunun ormancılık ile ilgili hazırladığı raporda av turizmi, “av kaynaklarının yerli ve yabancı avcıların kullanımına sunulması, bu kaynakların estetik ve turistik yönlerden değerlendirilmesi suretiyle ülke ekonomisine katkıda bulunmasını amaçlayan turizm faaliyetidir” şeklinde tanımlanmaktadır .Dolayısıyla, av turizmi turizmin bir parçası olup, yerli ve yabancı avcıların avlanmak amacıyla gittikleri yerlerde, başka özellikteki yaşama biçimlerini görüp dinlenmelerine ve spor yapmalarına olanak sağlayan, bölge ve ülke ekonomisine katkıda bulunan bir kaynaktır. Bu nedenle, ülkenin av potansiyelinden sürdürülebilirlik çerçevesinde yararlanabilmek, doğadaki bütün yaban hayvanlarının türlerini kendi yaşam ortamlarında sürekli kılacak sayıda olmalarını sağlayan tüm tedbirlerin alınması gerektirir.

Tekirdağ’da, Istranca Ormanları’nın sarp kesimlerinde yaban horozu, sülün ve karacaya; dağlık alanlarda ve ormanlarda ise tavşan, kurt, çakal ve tilki gibi yaban hayvanlarına rastlamak mümkündür. Ayrıca yörede bıldırcın, çulluk, keklik, sarıasma, üveyik, yaban ördeği, yaban kazı ve toy gibi kuş türleri de görülmektedir.